Ä°nsanlığın özündeki asıl beklentisi adil bir hukuk düzenidir; hakların alındığı, verildiÄŸi, sabahına emin adımlarla ulaşılan bir düzen…
      Åžüphesiz hiçbir devlet yargısız olamaz, ama iÅŸler çile ve de karamsarlığa dönüÅŸünce zararın neresinden dönseniz karlısınız, o zaman dönün ve de kendinizi yenileyin…
      Devlet ve millet olarak adalet konusunda kayıplarımız pek çok.
      Her ÅŸeyden önce bu mekanizma saÄŸlıklı ve de verimli çalışmıyor…
      Ne alan memnun ne veren…

      Sorun bakalım, hangi vatandaÅŸ yargının bugünkü gidiÅŸatından memnun?
      Memnun olamayınca da, insanımızın çaresizlikten baÅŸ vuracağı tek kapı kalıyor: Çeteler…

      Alacağını o kapıya havale ettiÄŸinde, daha kısa sürede sonuç alacağı düÅŸüncesinde. 
      Çetebaşınn birisi de bana aynı ÅŸeyi söylemiÅŸti: “Allah rızası için çalışıyoruz, devletin beceremediÄŸini biz beceriyoruz kötü bir yol mu?”
      Nasıl yanı?
      “Önce yakasından tutup silkeleme, olmazsa, ya kolunu ya da bacağını kırarak, erkekse ödemesin…”  
      Adama bak, ne kadar rahat konuÅŸuyor, üstelikte sevap iÅŸliyormuÅŸçasına!.. Ama devlet, kimselerin ne yakasını silkeliyor, ne de kolunu bacağını incitiyor…
      Görüyorum ki adalete giden yollar balyalarla, sorunlarla tıkalı…
      Baktım ki Ankara Cumhuriyet BaÅŸsavcılığı her hafta Cuma günleri öÄŸleden sonra savcıları DÄ°KSÄ°YON dersine çağırıyor. Tuhaf…
      Savcının diksiyon dersi ile ne alakası olabilir?
      Diyelim ki güzel konuÅŸup vatandaşı ikna edecekler. VatandaÅŸ ikna olmak deÄŸil, mahkemenin kapısından biran önce hakkını alıp evine dönmek istiyor…
      Bu hantal yapıyı anlatmaya nereden baÅŸlasak ki?
      DuruÅŸma saati mi dediniz?
      Hepsi deÄŸil, ama mahkemeler size “saat 9,30’a duruÅŸmada hazır olun” diye, davetiye gönderdiÄŸinde, sabahın köründe yollara düÅŸüyorsunuz, otobüs, taksi…
      Avukatlar hele alelacele…
      Tam saatinde kapıdasınız ama, sıra bir türlü gelmez, bekle ha bekle…
      Saat olmuÅŸ 12…
      MübaÅŸirin sesi: “Bekleyenler saat 14’e…”
      Çekip gitseniz, arkanızdan yakalama müzekkeresi yetiÅŸir; polis, karakol, kelepçe…
      Hadi vatandaşın ocakta yemeÄŸi yanmıyor diyelim, acelesi yok, avukatların zamanları o kadar çok ki(!) beklemek onlar için hiçbir ÅŸey sayılmaz, avukat deÄŸil mi beklesin…
      Zaman israfı yargıda en hafif bir kayıp…
      DuruÅŸmalar, ah o duruÅŸmalar…
      Söylemek bana çok ağır gelse de, gerçek o ki, avukatlar sanki suçlunun bir parçasıymış gibi muamele gördüklerine ÅŸahit oluyorum.
      Az da olsa, bazı hakimlerimizin avukat azarlamak makam hakkı!
      Özellikle iÅŸ çokluÄŸu yüzünden kimileri de celseyi “eski savunmalarımı tekrar ederim” diyerekten geçiÅŸtirdiklerinde savunmanın hiçbir anlamı kalmıyor.
      Ha varsın, ha yoksun, o zaman savunmanın da kapısına kilit vurun gitsin …
      Bir de “dediklerimi hakim yazmadı” ÅŸeklinde, iddianız varsa, hiçbir ÅŸey tutturamazsınız, hakim zapta ne yazmışsa doÄŸrudur, aksi yanlıştır…
      UYAP, hem mahkemelerin sıkıntılı sistemi hem de vatandaÅŸa git gel kapısı.
      Bu meret, bir gün çalışır, bir baÅŸka gün çalışmaz…
      Hangi çaÄŸda yaşıyoruz ey yetkililer, aklı başında bir iletiÅŸim kurulamıyor mu?

      Ciddi bir konu olduÄŸundan söylemeden geçemeyeceÄŸim, bazı hakimlerimiz uzmanlık açısından gerçekten çok yetersiz, bazıları da, dosyaları okumadıkları kanaatini veriyor...
      Elimde Ankara idare mahkemelerinden verilme iki ayrı karar var; konuları, talepleri aynı, sonuçları ayrı ayrı. Olamaz mi? Olur da, iki kararı da aynı hakim verirse(hem de mahkeme baÅŸkanı) olmamalı. Demektir ki, dosyayı okumadan kararını vermiÅŸ…
      Aksaklıklar saymakla bitmez…
      Barolardaki meslektaÅŸlarımız, kendi konuları dururken bakıyoruz ki cüppelerini giyerek ikide bir doÄŸru Anıtkabir’e… Ne o? “Atam izindeyiz…”
      Ä°yi de kardeÅŸim, sen önce önündeki iÅŸine baksana, aynadaki halini görsene…
      Dikkatimi çektiÄŸi için söylüyorum:

      Hrant Dink’in davasında duruÅŸma salonuna nasıl ki “kapalı devre” kameralar kurulmuÅŸsa, ülkenin tüm davaları da en az Ermeni vatandaÅŸ Hrant’in davası  kadar önem arz ettiÄŸinden, duruÅŸma salonlarına acilen kapalı devre konulmalıdır.
       Yetkililer bu sayede mahkemelerde neler olup bittiÄŸine vakıf olurlar, vatandaşın hakları zayi olmaz, aleniyet saÄŸlanmış olur, kimin ne yaptığı anlaşılır…
       Dahası dahası dahası biter mi?..
       Yargıdaki seçimler nedeniyle guruplaÅŸmalar, atamalardaki adaletsizlikler, üye seçimlerindeki ilkesizlikler hakim ve savcıların kronikleÅŸmiÅŸ sorunları…
      Hangisini sayalım? Görülen o dur ki, bu kervan yürümüyor, gitmiyor, kalıyor, bekliyor… Ya yürütülsün, ya da durdu duracak, baÅŸka çaresi yok. (27.2.2008, VAKÄ°T'ten)