Raci DURCAN
   DüÅŸüncelerimin henüz oluÅŸtuÄŸu dönemde, üzerinde kafa yorduÄŸum konulardan biri de putperestliktir. Eski Roma ve Yunan tarihini okurken karşılaÅŸtığım onlarca tanrı ismini ezberlemek kolay deÄŸildi. Her birinin diÄŸerinden bağımsız bir iÅŸi olması yanı sıra, insan kahramanlarla çatışmaları da ilginçtir. Bir tanrının insanla çatışmasını havsalam almıyordu. Masalımsı (mitolojik) bir havada aktarılan hikâyelerdeki tanrılar, insanlardan kurban istemekten geri durmazlar. Gün gelip bu tanrılardan birine kurban verileceÄŸimi, mümkün deÄŸil kestiremezdim.

   Hadisenin müphem kalmasına yol açan ÅŸey; tanrı ile Allah’ın iki farklı kavram olduÄŸunu bilmemekti. Aradaki fark anlaşılmadan ne mitolojiler ne de çaÄŸdaÅŸ tanrıların dizayn ettiÄŸi modern çaÄŸ anlaşılamıyor. Ä°nandığı dinin temel prensibi Allah’tan baÅŸka ilah yoktur’ olan birisinin durumun kolay ayırtına varmasını beklemek haksızlık olurdu. Bu, biraz da tesadüflere baÄŸlıdır.

   Üzerlerini kirleten bir kuÅŸun pisliÄŸini dahi def etmekten aciz varlıklara tapınmayı anlamak mümkün mü? GeçmiÅŸ çağın putperestleri tapınaklarını böylesi heykelciklerle dolduruyorlardı. Bu kadar cahil insanların, günümüz mühendisliÄŸine taÅŸ çıkartacak hesaplamalar sahibi bir medeniyet kurmuÅŸ olmaları da anlaşılmazdır. Mısır, Roma ve Yunan medeniyetlerinde putperestlerin inÅŸa ettikleri binalar, halen bir mühendislik harikası olarak görülmektedir. Putperest cehaletiyle ileri teknolojik bilginin aynı yerde bulunması, çeliÅŸki teÅŸkil ediyordu. Eksik halka, gerçekte bir putperestle karşılaÅŸmamış olmaktı. Hangi saikle bir heykelin önünde sonsuz huÅŸu ile eÄŸildiklerini görmemiÅŸtim. Malezya’da uÄŸradığım Budist tapınağında bunu gözlemleme fırsatı buldum. Heykelcikleri bin bir özenle temizleyip; koku ve tütsülere bulayan rahipler, hiç de alık ve aptal gibi bakmıyorlardı. Aksine cin gibi gözlerle olan bitenin ayrımında görünüyorlardı. Ne rahipler, ne de henüz kurulmuÅŸ bir tapınak olmasına raÄŸmen ÅŸöhretinden dolayı Hindistan ve Sri Lanka’dan gelen ziyaretçilerinin gösterdiÄŸi saygı; heykelin fiili ÅŸahsiyetine deÄŸildi. Heykel, temsil ettiÄŸi sembol anlamıyla orada bulunan yüzlerce iÅŸyeri ve tapınak hizmetlilerini besleyebiliyordu. Heykellere sunulan hizmet ve saygının altındaki gerçek buydu. Bir geçim kaynağıydı… Kâbe’deki putlar da aynı iÅŸi üstlenmemiÅŸ miydi?

     Allah’tan baÅŸka ilah yoktur diye deyimleÅŸen Müslümanlık düsturunun hatalı tercüme edildiÄŸini düÅŸünüyorum. Yokluktan kastedilen fizik manada ise Ä°slam, niçin bu davayı baÅŸ düstur edinmiÅŸtir? Normal akla sahip herkes bir tapınaktaki heykelin yahut onun temsil ettiÄŸi ÅŸeyin; yerleri ve gökleri yaratamayacağını bilmez mi? Bu iddiayı sahiplenecek Mekke’nin ahmak müÅŸriklerinden baÅŸkası yok mudur?

     YaÅŸadığım bazı olayları sizlerle paylaÅŸmak konunun anlaşılmasına yardımcı olabilir.

     Yıllar önce beyaz sakallı, nurani yüzlü bir ihtiyarın adeta öteki dünyadan fışıldıyormuÅŸçasına T.V ekranlarından bağırdığı bir tehlike, sanırım sizin de dikkatini çekmiÅŸtir. Erozyon nedeniyle ülkemizin her yıl Kıbrıs kadar toprağı denizlere dökülüyormuÅŸ. AÄŸaçlandırma bu kaybı engelleyebilirdi. EÄŸer biz bağış yaparsak onlar aÄŸaçlandırma yapmaya hazırdılar. Ä°nsanı paniÄŸe iten bu korkutucu durumun çevremdeki çok kiÅŸiyi hareket geçirdiÄŸine ÅŸahit oldum. Geçen senelerde bu çabaların kargalar tarafından engellenmek istendiÄŸi medyaya yansımıştı. AÄŸaçlandırma amacıyla ekilen meÅŸe palamutları, ekildikleri yerden kargalar vasıtasıyla sökülmüÅŸtü. Yeni bağışlar gerekiyordu.

    Çalıştığım bölge bir kooperatif yapılaÅŸmasıdır. Tarla niteliÄŸindeki arsalardan imar geçince belirli bölgeler yeÅŸil alan için ayrılıyordu. Uzun yıllar beklemiÅŸ olmasına raÄŸmen ayrılmış bölgelere tek bir aÄŸacın dikilmeden bekletilmesini garip buluyordum. Kooperatif yönetimi her vesileyle aÄŸaç dikme ÅŸenlikleri düzenliyor, her nedense bu kıraç alanları yeÅŸillendirmiyordu. Sorulsa muhtemelen ‘kaynak yok’ ‘Fidan yok!’ diyecekti. Zaman içinde buralara devasa iÅŸ merkezleri inÅŸa edildi. MeÄŸer inÅŸaat için daha fazla alan gerekmiÅŸ, onlarda bu boÅŸ arazilere inÅŸaat yapılmasını uygun görmüÅŸler. Arazi önce yeÅŸil alan olacak diye ilk sahiplerinin elinden alınıyor; imar planında deÄŸiÅŸiklik yapılarak baÅŸkalarına devrediliyordu. Ä°mar tanrısı her kurban istediÄŸinde bu alanlardan birinin planında deÄŸiÅŸiklik yapılıyordu. Kurbandan pek az payı arsanın ilk sahiplerine dağıtıklarını görüyordum. Asıl kısmı, tapınak rahiplerine gidiyor olsa gerektir.