Yol boyunca, yollar boyunca veya bir yere iskân ettiklerinde sürekli soruyor, sorguluyor, sarsıyor. Muhtaç’ın bu süratten başı dönüyor. Aciz alışkındır. Sanki karlar içerisinde kaybolmaktan son anda kurtarılmış ve cesedi donmak üzere olan bir kimseyi uyarmak için çabalayan hemÅŸire rolünü üstlenmiÅŸtir. DüÅŸündürüyor, düÅŸündürürken öÄŸretiyor. ÖÄŸretirken bilfiil yaÅŸatıyor. YaÅŸatırken öÄŸretiyor ve düÅŸündürüyor. Hiçbir nefesi boÅŸuna almayacaksınız onun yanında. Herhangi bir hülyaya dalmaya fırsat bulamayacaksınız. Olan bitenin o kadar içinde, onlarla o kadar hemhal yaÅŸamaktadır ki, bu dikkat, bu özen, bu titizlik geçen zamanın en kısa anını bile dolu dolu yaÅŸamayı saÄŸlıyor. YaÅŸanan mekânların her santimetre karesine dair bir hatıra yüklüyor hafızaya. Temasa geçtiÄŸi, münasebet veya muamelede bulunduÄŸu insanlara dair ise her tavır ve her imaya ait bir röntgen filmi çekiyor. Tanıdığı/ tanıştığı insanların üzerine, taşıyamayacakları bir yük bir ağırlık gibi çöküyor. Ä°nsanlar bundan çok korkuyorlar. Ama geçen zaman içerisinde o yükü rahatlıkla taşıyabildiklerini anlayınca bu kez tembellikleri ortaya çıkıyor. Kimi kaçış yolları arıyor kimisi utanıyor. Yalnız ÅŸurası bir gerçek ki kimse Allah’ın kendisine bahÅŸettiÄŸi hakiki gücünü kullanmıyor. Ya farkında deÄŸil yahut kötü arzularının iÅŸine böylesi geliyor.