Mehmet Akif Ersoy (Safahat’tan)
……
Gelin de bayramı Fâtih'te seyredin, zirâ
Hayâle, hâtıra sığmaz o herc ü merc-i safâ,
 
Kucakta gezdirilen bir karış çocuklardan
Tutun da, tâ dedemiz demlerinden arta kalan,
 
Asırlar ölçüsü boy boy asâli nesle kadar,
Büyük küçük bütün efrâd-i belde, hepsi de var! 

Adım başında kurulmuş beşik salıncaklar,
Ä°çinde darbuka, teflerle zilli ÅŸakÅŸaklar,

Biraz gidin; Kocaman bir çadır... Önünde bütün,
Çoluk çocuk birer onluk verip de girmek için
 
Nöbetle bekleÅŸiyorlar. Acep içinde ne var?
"Caponya'dan gelen insan suratlı bir canavar!"
 
Geçin: sırayla çadırlar. Önünde her birinin.
Diyor: "Kuzum, girecek varsa durmasın girsin."
 
Bağırmadan sesi bitmiÅŸ ayaklı bir îlân,
"Alın gözüm buna derler..." sadâsı her yandan.
 
Alettirikçilerin keyfi pek yolunda hele:
Gelen yapışmada bir mutlaka o saplı tele.
 
Terazilerden adam eksik olmuyor; birisi
İnince binmede artık onun da hemşerisi:
 
"Hak okka çünkü bu kantar... Frenk îcâdı gıram
DeÄŸil! Diremleri dörtyüz, hesapta ÅŸaÅŸmaz adam."
 
- Muhallebim ne de kaymak!
                                            - Åžifalıdır macun!
- Simit mi istedin aÄŸa?
                                - YokmuÅŸ onluÄŸun, dursun.
 
O baÅŸta: KuÅŸkunu kopmuÅŸ eÄŸerli düldüller,
Bu baÅŸta: Paldimi düÅŸmüÅŸ semerli bülbüller!
 
Baloncular, hacıyatmazlar, fırıldaklar,
Horoz ÅŸekerleri, civ civ öten oyuncaklar;
 
Sağında atlıkarınca, solunda tahtırevan
Önünde bir sürü çekçek, tepende çifte kolan
 
Öbek öbek yere çökmüÅŸ kömür çeken develer...
FerâÄŸ-ı bâl ile birden geviÅŸ getirmedeler.
 
KoÅŸan, gezen, oturan, mâniler düzüp çağıran.
Davullu zurnalı "dans" eyliyen, coşup bağıran,
 
Bu kâinât-ı sürûrun içinde gezdikçe,
Çocukların tarafındaydı en çok eÄŸlence,
 
Güzelce süslenerek dest-i nâz-ı mâderle;
Birer çiçek gibi nevvâr olan bebeklerle
 
Gelirdi safha-i mevvâc-ı ıyde baÅŸka hayât...
Bütün sürûr u ÅŸetâretti gördüÄŸüm harekât!
 
Onar parayla biraz sallandırdılar... Derken,
Dururdu "Yandı!" sadâsıyle türküler birden,
 
- Ayol, demin daha yanmıştı a! Herif sen de,
- Peki kızım, azıcık fazla sallarım ben de.
 
                                      "Deniz dalgasız olmaz
                                      Gönül sevdasız olmaz
                                      Yâri güzel olanın
                                      Başı belâsız olmaz!
                                      Haydindi mini mini maÅŸallah
                                      KavuÅŸuruz inÅŸallah..."
 
Fakat bu levha-i handâna karşı, pek yaÅŸlı,
Bir ihtiyar kadının koltuÄŸunda gür kaÅŸlı,
 
Uzunca saçlı güzel bir kız aÄŸlayıp duruyor.
Gelen geçen "Bu niçin aÄŸlıyor?" deyip soruyor.
 
- Yetim ayol... Bana evlâd belâsıdır bu acı
Çocuk deÄŸil mi? 'Salıncak' diyor...
                                                  - Salıncakçı!
 
Kuzum, biraz da bu binsin... Ne var sevâbına say...
Yetim sevindirenin ömrü çok olur...
                                                       - Hay hay!
 
Hemen o kız da salıncakçının mürüvvetine

Katıldı aÄŸlamıyan kızların ÅŸetâretine.