Bahattin BİLHAN                                                    

Medine’de bir elçi,
Kustantaniye’den geliş,
İpek, altın, madalya,
Medine’dekiler gibi,
 Giyinecek değildir ya!
Diyordu ki: “Bu Medine’de bir iş var,
Ama bu nasıl iş, bu nasıl bir iş?!

Dikkat etti Medine’ye,
Evlerin hepsi,
Birbirine benziyordu
Çoğunun elbisesi eski ve yamalı,
Elçiye tuhaf geliyordu.
Halk ise bu atlının debdebesine,
Adeta gülüyordu.
Bu debdebenin hiç olduğunu,
Karanlıkta kalmanın da suç olduğunu,
Çok iyi biliyordu.
Medine halkı eşitlerdi,
Eşitsizliğe de karşıtlardı.

Medine’nin evleri hep topraktan,
Evler dizilmiş hevenk hevenk,
Sanki hepsi birbirine denk!

Bu elçi, debdebeye pek alışmıştı,
Medine halkını böyle görünce,
Hayret etmişti,
Ve de çok şaşırmıştı.
“Yahu şu  eski püskü elbiseli,
Elbiseleri de hep yamalı,
O mu dünyayı dize getiren önder?
O mu “emir” denilen Ömer?
Şaşırdım bu işe, hayret ettim,
Mesih hakkı için hayret hayret!

Diyen oldu ki:
“Ekselans! Hayret etme,
İşte budur İslâm!
Ve işte budur: “Sosyal adalet”!…

                                 Bahattin BİLHAN