M. Said ÇEKMEGİL
Sevgili anne
Sana kanım kaynadı yine!
Çocuğumu görüyorum,
Onun da anası,
Geceyi gündüze katar,
Bütün gün ona bakar.
Bazen sabaha kadar 

Uykusuz kaldığını,
Gâh salıncağa, gâh koynuna aldığını,
Bin türlü eziyet…

Yine de yavrusuna bayıldığını
Görüyor, gülüyor, üzülüyorum!
Demek ki sen de böyle,
Bir sürü zahmet çektin,
Değil mi anne?

Nasıl ödeyeceğim bu haklarını.
Düşünüp düşünüp dururum da yarını
Ödeyebilmek? Ah anne!
Ödenir mi sendeki emek?
Ben yine sana karşı kusurlu,
Sen hala bana olmak istersin uğurlu.
Ben yine evladımı senden,
Sen yine beni her şeyden… 
                                        Çok severiz;
Sen yine kahrımı çekerek
Ben yine seni üzerek,
                                  Gelip geçeriz….

Bu kanun mu böyle?
Nedir anne?
Ödemek hakkını,
Almak rızanı kolay mı öyle?

Aklım henüz yetmeden
Daha mektebe gitmeden…
Çektiğin emekler,
Duyduğun zevklere karşılık diyelim..,
Dizinin dibine alıp
Bazen sevip, bazen darılıp
Öğrettiğin dualar,
Yanında beraber kıldırdığın namazlar…

Ödenir mi hiç anne?
Unutmam bu büyük hakkını
Ödeyemem Anne! Ödeyemem..!
Öğrettiğin duaları sana okursam,
                       Razı olur musun? Bilmem!...

(*) Şiir, şairin kızı Selma ARSLANER tarafından sitemize iletilmiştir;  teşekkür ederiz... kriter