Aklın Kölesi

KÂBE İZLENİMLERİMİZ  II

                             Hurşid PEKER

Bir pazartesi sabahı havalanan uçağımız Cidde’ye oradan da seksenlik ‘çor’a yakalanmış ihtiyarlar gibi gürültüsü gökyüzüne yükselen otobüsümüzle; kafilemiz, telbiye ve tekbirler eşliğinde vahyin ana kenti olan Mekke’ye girdi.

Müthiş bir kalabalık, muazzam bir insan seli… Sanırım dünyanın hiçbir turizm merkezi ve cazip yerlerinde bu kadar istekli, coşkulu, sevinçli ve o kadar da yoğunlukta ziyaretçilerini ağırlayan başka bir mekân göremezsiniz. Bilgi ve bilinçlenme imkânı bulamamış olsalar da inançlarındaki samimiyetlerini yüzlerinden ve davranışlarından okumak mümkün. Ama Kâbe sanki kuşatılmış;

   MATEM Mİ, KUTLAMA MI?.. 
         (Yahut Mehmet Akif mi, Celadettin-i Rumi mi?)

Biz MÜSLÜMANLARIN geleneğinde ÖLÜME MATEM YILDÖNÜMLERİ YOKTUR ama DOĞUMU KUTLAMAK vardır: İnsanlığın ufku sevgili Peygamberimiz Hz.Muhammed’in her yıl doğum (mevlid kandili) şenliklerini yaparız da, ölüm yıldönümü törenlerini yaptığımızı hiç gören olmuş mudur? Asla!.. 53 yaşındayım, ben hatırlamıyorum. Çünki bizde aslolan hayattır; ölüm değil. Ölüm belki bir yeni doğum, belki Mevlana’da olduğu gibi bir “şeb-i arus”tur. Çünkü mü’min, ölümle her nefsin geçeceği bir kapıdan geçerek ölümsüzlük sırrına erer. Biz ölmeden önce ölenlerden değil, ama belki ölümle ölümsüzlüğe ve inşallah, Allah’ın lutfuyla bitimsiz mutluluğa erenlerden oluruz. “Bizde güneş tutulur, yas tutulmaz./ Bizde düşman insan değil, fikirsizliktir.”

            Ama ne hikmetse, biz de, aralık ayına gelince, her yıl Mevlana Hazretleri’nin ölüm yıldönümü sebebiyle “ihtifal” (anma töreni) yapıyor; devamlı dönme egzersizlerine sempatiyle bakıyoruz. Oysa ki bizde aslolan virajlı da olsa hak bir çizgi üzerinde daima ileriye doğru yürüme olmalıydı... Bize çizdikleri sınırlar içinde devamlı dönme ameliyesi yaptıranların merhale katetmemizi engelleme niyetini farketmeliydik, ama ne yazık, farkedemedik ve bu günlere geldik.

                                                                                                        Murat KAPKINER * 

        (Oysa İslam insanlara: “Sorgula: ola ki sonunda bana gelirsin” diyordu...) 

Taraf’ın 02.05.2012 tarihli nüshasındaki Ahmet Altan’ın “Aydın Düşmanlığı” başlıklı

yazısı, bir mümin olarak, doğrusu benim yaralarımı depreştirdi.

Eskilerin hoşuma giden bir aforizması var: ‘Fıkhı olmayan derviş zındık; tasavvufu olmayan fakih

fasık (veya facir)olur’ diye.

Okuyucularımın alt yapı olarak neleri bilip neleri bilmediğini bilmediğim için, çok kısa kimi

açıklamayı zorunlu sayıyorum.

                                              Ercan ARSLANER                                     
İlgili alana bir bakış için elimizde bir takım ölçüler bulunmalı. Ben de bu ölçülere Türkiye’nin yüzünü tümüyle değiştiren yollarla başlayabilirim. Yakın bir zamanda İstanbul- Beylikdüzü’nden başlayan yolculuğum önce Üsküdar’a uzanıp ikamet ettiğim yere dönerken gördüğüm manzara karşısında bir fikrimi değiştirmek zorunda kaldım. “Türkiye Almanya’yı geçemez!” derdim. Hâlbuki işin sırrı çalışmakta imiş. Marmara’yla karşıya geçerken görülenlerle yabancıların bir takım düşüncesizleri kiralayarak ”Hava alanı yapılmasın, Marmaray olmasın, Kanal İstanbul’u hiç istemeyiz.” deyişlerinin sırrı tümüyle ortaya çıkıyor.

ŞEREFLİ  ZİKİR
Önce zikretmeliyiz: evvel onur, ahir onur
Onursuzun zikri hangi kategoriye konur
Önderine yandaşlık eder, her yalan söyleyen
Beden yaşasa da şerefi ölecek çok erken!

                                                         Eyüp ŞAHAN
Alın teri ekmek çıkaranlara,                                                  
Artık hakir gözle bakılır oldu?
Üç kuruş uğruna soyunanlara,
Liyakat nişanı takılır oldu.

Namazı kılın, zekatı verin; önceden kendiniz için yaptığınız her iyiliği Allahın katında bulacaksınız. Şüphesiz Allah, yapmakta olduklarınızı noksansız görür." (bkz.K.:II-109, 110)